چکیده:
به منظور تعیین تاثیر کودهای مرغی و گاوی در پرورش جلبک سبز کلروکوکوم (CHLOROCOCCUM SP.). آزمایشی در شش تیمار شامل 0/1، 0/4، 0/8 گرم در لیتر کود مرغی و 0/1، 0/4 و 0/8 گرم در لیتر از کود گاوی با سه تکرار در طرح کاملا تصادفی به مدت 28 روز اجرا شد. نتایج نشان داد میانگین بالاترین تراکم سلولی ( 87/1 * 10.5 سلول در هر میلی لیتر)، کلروفیل a (9/42 میلی گرم در لیتر) در پرورش با کود مرغی با غلظت 0/8 گرم در لیتر است. به منظور مقایسه عملکرد این کودها با سایر محیط کشت ها، آزمایش دوم با پنج تیمار شامل محیط کشت BBM (شاهد)، BBM + عصاره خاک، کود مرغی 0/8 گرم در لیتر، کود گاوی 0/8 گرم در لیتر و مخلوطی از تمام تیمارها(BBM + عصاره خاک + کود مرغی + کود گاوی به نسبت های مشابه) به مدت 15 روز با سه تکرار به صورت طرح کاملا تصادفی اجرا شد. نتایج مقایسه ها نشان داد که عصاره خاک + BBM، بالاترین تراکم جلبک (10..6 * 11/6 سلول در هر میلی لیتر) و بیشترین میزان زیست توده (0/8 میلی گرم در میلی لیتر)، میزان رشد ویژه (0/13 در روز)، میزان کلروفیل a (10/15 میلی گرم در لیتر) و کمترین زمان دو برابر شدن جمعیت (4/97 روز) را داشت. در جمع بندی نهایی، عملکرد عصاره خاک + BBM در تولید زیست توده و رشد جلبک سبز کلروکوکوم مناسب تر است.
کلیدواژگان: جلبک سبز Cholorococcum، کودهای مرغی و گاوی، محیط کشت BBM، عصاره خاک، میزان رشد ویژه، زیست توده، کلروفیل a.
مقدمه
منابع تجدید شونده انرژی منابع بومی هستند که پتانسیل فراهم آوردن انرژی را بدون آلودگی هوا و گازهای گلخانه ای دارند. در حال حاضر منابع انرژی تجدید شونده درصد از تقاضای جهانی انرژی را تامین می کند، در حالی که منابع آبی درصد از انرژی الکتریکی جهان را تامین می کند. حفاظت و استفاده اصولی از منابع تجدید شونده لازمه توسعه پایدار است (Hall et al.,1993). یکی از منابع مهم تامین انرژی از دیرباز زیست توده می باشد که شامل بقایای کشاورزی و جنگلی، جلبک ها، علف ها، کودهای جانوری، مواد زائد آلی و مواد زیستی اند. به طور سنتی زیست توده در پختن و تولید گرما بخصوص در کشورهای در حال توسعه در مناطق روستایی استفاده می شود. در حال حاضر زیست توده تنها 3% از مصرف انرژی اولیه در کشورهای صنعتی را دارد. در کشورهای آسیای میانه سهم بیوماس در مصرف انرژی 0/3% است (Demirbas and Demirbas, 2010).
امروزه زیت توده جلبکی به طور اصلی به عنوان غذای دام و آبزیان پرورشی و کودهای زیستی استفاده می شود. علاوه بر این، زیست توده جلبکی را می توان طی فرایندهای پیرولیز و تخمیر برای تولید نفت، گاز، هیدروژن، متان و سایر منابع انرژی استفاده کرد (Demirbas, 2006, 2007, 2008, Demirbas and Demirbas, 2010). برای مثال تولید سوختهای زیستی در کشور آلمان در سال 2007 حدود 2890 میلیون تن بود و در سال 2008 به 5302 میلیون تن رسید که نشان دهنده اهمیت کنونی این منابع انرژی متکی بر بیوماس جلبکی است. در هر شکل، تولید سوخت های زیستی از جلبک های میکروسکوپی مقادیر زیادی زیست توده لازم دارد (Demirbas and Demirbas, 2010).
جهت مطالعه و دانلود این مقاله اینجا کلیک کنید.
