رزماری یا اِکلیل کوهی یا رومارن Rosmarinus Officinalis گیاهی خشبی (چوبی) ، چندساله و معطر است که برگ هایی سوزنی شکل و همیشه سبز دارد. در این مقاله سعی داریم با رزماری یا اکلیل کوهی و ترکیبات آن بیشتر آشنا شویم، پس با ما همراه باشید.
بومی منطقه مدیترانه و کشور اوروگوئه است. گل های آن در رنگ های گوناگون سفید، صورتی ، بنفش یا آبی می رویند. برگ و سرشاخه های گل دار گیاه ، اندام دارویی رزماری را تشکیل می دهد.
پرورش گیاه رزماری در بیشتر نواحی ایران معمول است و عمده پرورش دهندگان گیاه رزماری در دنیا کشورهای شمال آفریقا خصوصاٌ مراکش و تونس و کشورهای جنوب اروپا خصوصاً اسپانیا،فرانسه،ایتالیا،یوگسلاوی و آمریکا هستند.
مهم ترین ترکیب این گیاه یک تا 2.5 درصد اسانس است و همچنین مواد موجود در اسانس رزماری شامل بورنئول ، لیمونن، کامفن، 1 و 8 سینئول، کامفر و آلفا پی نن است.
رزماری(Rosmarinus Officinalis) یا اکلیل کوهی و ترکیبات آن عبارتند از :
- اسیدهای فنلی از جمله اسید رزماریک
- اسید کافئیک
- اسید کلروژنیک
- سالیسیلات به مقدار زیاد
- فلاوونوئیدها
- ترکیبات تلخ دی ترپنی مانند کارنوزول
- ترکیبات تری ترپنی
رومارن گیاه دارای طبع گرم است و روغن آن جهت تقویت موهای افراد داری مزاج سرد غالب ، مورد استفاده قرار می گیرد. روغنهایی مانند روغن اسطوخودوس، روغن رزماری، روغن آویشن و روغن سدر، روغنهایی هستند که تاثیر آنها در تقویت مو ثابت شده است.
برای مراقبت بیشتر از پوست و موهایتان، میتوانید ما را در اینستاگرام و آپارات دنبال نمایید.