1- سميرا لطفي، محمد پازوكي، اميرحسين زمزميان، 2- امين حجازي، 3- لادن رشيدي
1- پژوهشگاه مواد و انرژي -كرج، 2 – پژوهشگاه بيوتكنولوژي و كشاورزي – تبريز، 3 – سازمان ملي استاندارد كرج
چكيده :
انرژي، لازمه زندگي و چرخه اقتصادي دنياست. استفاده از سوخت هاي فسيلي به علت پايان يافتن منابع و همچنين به سبب ايجاد تجمع گازهاي گلخانه اي در محيط به عنوان منابع ناپايدار شناخته ميشوند. به منظور
كاهش استفاده از سوخت هاي فسيلي، استفاده بيشتر از بيوديزل افزايش يافته است. متاسفانه بيوديزل توليد شده از دانه هاي گياهي، روغن زايد و روغنهاي حيواني قادر به جايگزيني سوخت هاي فسيلي نيست. توليد بيوديزل با استفاده از زيستتوده جلبك به نظر ميرسد كه جايگزين مناسبي براي سوختهاي فسيلي باشد. ميزان توليد روغن در بسياري از گونه هاي جلبك بيشتر از بهترين دانه هاي گياهي است. ميكروجلبكها، ميكروارگانيسمهاي فتوسنتزي هستند كه نور خورشيد، آب و CO2 را به شكر تبديل ميكند و از آن ماكرومولكولهايي مانند ليپيدها و
تري اسيل گليسرول ها بدست مي آيد. تري اسيل گليسرول ها ماده اوليه قابل اعتماد و پايدار براي توليد بيوديزل مي باشند. علاوه بر اين، استفاده از بيوپالايشگاه هاي ميكروجلبك سبب كاهش قيمت توليد بيوديزل از جلبك مي شود. تكنولوژي هاي كربن زدايي بر پايه ميكروجلبك سبب كاهش قيمت تبديل و جداسازي كربن ميشود. در اين مقاله به مزاياي توليد بيوديزل از جلبك و تاثير آن بر حذف كربن بررسي شده است و امكان توليد بيوديزل با استفاده از ميكروجلبك دوناليلاسالينا 1 با كمك آنزيم ريزوپوس اريزائي با بازده مناسب توضيح داده شده است. ميزان تبديل متيل استر در محصول واكنش ترانس استريفيكاسيون 58/74% مي باشد. براي رسيدن به تبديل بيشتر اثر افزايش متانول و حلال (استن و نرمال هگزان) به محيط واكنش مورد بررسي قرار گرفت كه 71/97% و 90/03% تبديل اسيدهاي چرب آزاد به متيل استر (بيوديزل) بدست آمد.
كلمات كليدي: بيوديزل، جلبك، آنزيم، حذف دياكسيدكربن
مقدمه
جهان به علت كاهش آخرين منابع سوختهاي فسيلي با بحران انرژي روبرو شده است. ادامه استفاده سوخت هاي با پايه فسيلي به علت نقصان منابع و سهم به سزاي اين سوخت ها در آلودگي محيط زيست اكنون به عنوان منابع ناپايدار شناخته شده است. افزايش فاصله بين منابع در دسترس جايگزين نفت خام و تقاضاي استفاده از منابع نفتي به عنوان سوخت و محصولات نفتي در سالهاي اخير، لزوم استفاده از سوخت هاي جايگزين را بيشتر كرده است. در سناريوي جهاني بيشتر از 1/5 تريليون بشكه نفت خام از زمان اولين حفاري نفت توسط ادوين دراك در سال 1859 تاكنون توليد شده است. اين مقدار تنها معادل تقاضاي نفت در 25 سال آينده است. سازمان بينالمللي انرژي ( IEA) گزارش داده است كه بر اساس مشاهدات موجود تقاضاي اوليه انرژي در جهان در بين سالهاي 2005 تا 2030، 55 % افزايش خواهد يافت، كه ميزان افزايش متوسط سالانه 1/8% را نشان ميدهد. با توجه به افزايش استفاده از انرژي بين سالهاي 2005 تا 2030 ، سوخت هاي فسيلي همچنان، انرژي قالب و 84 % از سهم انرژي لازم را توليد خواهند كرد. انرژي و ذخاير نشان ميدهد كه تا سال 2025 تقاضاي جهان براي نفت تا 60 % افزايش مي يابد، در حاليكه ظرفيت توليد به مقدار توليد در سال 1985 كاهش خواهد يافت. اگر دولت هاي سراسر دنيا به سياست اكنون خود ادامه دهند، جهان تقريبا در سال 2030 به 60 درصد انرژي بيشتر از اكنون نياز خواهد داشت. حمل و نقل با استفاده از 27 % از انرژي اوليه يكي از سريع ترين بخش ها در رشد مصرف انرژي است. با توجه به سرعت مصرف كنوني، منابع نفت فسيلي جهان در كمتر از 45 سال تمام خواهد شد.
